Wielbi Dusza Moja PANA !!!

conti · Moderator

"Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdy słowem, które pochodzi z ust Bożych" /Mt4,4/
Chleb jest potrzebny człowiekowi do życia. Kiedy nie ma pożywienia jego siły opadają, zaczyna chorować, potem niknie z dnia na dzień, aż któregoś dnia umiera. Ktoś może powiedzieć, jak to "nie samym chlebem żyje człowiek"?! Przecież musimy jeść by żyć, przecież Bóg stworzył nas byśmy się rozmnażali, byśmy chwalili Jego dzieła. To prawda, ale chleb jest tylko pożywieniem ciała, a co z pożywieniem duszy? Dusza tak samo jak ciało potrzebuje pokarmu. Pokarmu, które pozwoli jej wzrastać, rozwijać się, pozwoli stawać się świętą. Ale co jest tym pokarmem. Otóż Bóg codziennie ofiaruje siebie nam, w Eucharystii. To jest Ten pokarm, to są te Słowa, o których mówi Mateusz w swojej ewangelii. "Lecz słowem, które pochodzi z ust Bożych". Bóg mówi do nas codziennie, przez ludzi, sytuacje, nautrę, tylko musimy chcieć Go usłyszeć. Musimy dostroić bicie naszego serca do bicia Serca Boga, by gdy kiedyś ktoś zrobił by ekg Bogu i nam, by obie linie były dokładnie takie same. Nie jest to łatwe zadanie, ale wierzę, że do zrobienia. To tak, jak małe dziecko uczy się literek. Najpierw poprawia ono po wzorze potem po kawałku próbuje samo pisać, aż wkońcu uda mu się. Tak samo jest z nami. Bóg na początku daje nam wzory - świętych, którym udało się dostorić swoje serca, potem po kawałku sami zaczynamy trafiać na właściwą linie, aż któregoś dnia Bóg powie teraz jesteś już na tyle duża/duży, że możesz sam dostarajać się do Mego Serca. Wiem, że nie jest to łatwe zadanie, ja sama codziennie borykam się z trudnościami na tej drodze, im bardziej się staram tym bardziej nie podoba się do złemu i robi wszystko by to zniszyć. Ale nie poddawajmy się w tej walce. W Bogu nasza nadzieja i siła. "Jeśli Bóg z nami, któż przeciw nam?"/Rz 8,31/

conti · Moderator

Spełniajcie szybko dobre uczynki, bo może wam zabraknąć czasu" / św. Jan Bosko/

Gdy to przeczytałam i zaczęłam się nad tymi słowami zastanawiać to rzeczywiście to prawda. Często nie mamy czasu by zastanowić się nad tak oczywistymi rzeczami, a przecież tak naprawdę nie wiemy ile nam zostało czasu na ziemi. Dzisiaj, teraz jesteśmy za chwilę może nas nie być, jedno wydarzenie i zostaje po nas pamięć... Ale czy napewno? Czy żyjemy tak by zostawić po sobie jakiś znak? I nie mam tu na myśli majątku, budowli etc. ale myślę o znaku takim zostawionym w sercu drugiego człowieka, takim który zawsze trwa i nigdy nie przemija, który nie traci na ważności i jest zawsze tak samo cenny jak w danej chwili gdy go ofiarowujemy. Często przechodzimy obok płaczącego, nie pocieszając go; obok głodnego nie podając mu kromki chleba; obok zmarzniętego nie dając mu okrycia; obok smucącego się nie dając mu pocieszenia. A Jezus mówi wyraźnie: "Wszystko czego nie uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych tegoście i Mnie nie uczynili"/Mt 25,45/ . Czy i Ty chcesz usłyszeć takie słowa od Pana? Bóg codziennie daje nam tyle okazji do czynienia dobra a my przechodzimy obok nich obojętnie, mówiąc ja mam jeszcze czas, jeszcze zdąrze, ale czy napewno? A co jeśli nie zdąrzysz i staniesz przed Bogiem z pustymi rękoma i spuszczoną głową? Co wtedy Mu powiesz, Boże miałem czas???
Wykorzystujmy szanse, które dostajemy codziennie od Boga by móc spełnić dobre uczynki, nie muszą to być wielkie rzeczy, ale takie małe, drobne, które pozostają w sercu na zawsze..